Bogaty asortyment tworzyw sztucznych, produkowanych obecnie dla celów technicznych, nie pozwala na ścisłe uogólnienie sposobów ich używania. W budowie maszyn tworzywa sztuczne stosuje się dla najróżniejszych celów. Rozpatrując zużycie cierne ograniczymy się tylko do omówienia współpracy części metalowych z częściami lub powłokami z tworzyw. Najogólniej można powiedzieć, że warunki tarcia pomiędzy tworzywem sztucznym a częścią metalową są odmienne, gdyż plastyczność tworzyw stwarza możliwości lepszego wzajemnego dopasowania się elementów, co zmniejsza naciski jednostkowe. Równocześnie jednak zła przewodowość cieplna tworzyw sprzyja podnoszeniu się temperatury w miejscu tarcia. Współczynniki tarcia tworzyw względem metali są w dużym stopniu zależne od temperatury. Tworzywa termoplastyczne zużywają się najczęściej przez płynięcie i deformację kształtów wskutek podniesienia temperatury. Natomiast tworzywa termoutwardzalne zużywają się przede wszystkim wskutek zwęglenia mikroelementów powierzchni. Praktycznie nie występuje zużycie zmęczeniowe elementów ślizgowych z tworzyw. Jedynym rodzajem zużycia, który przebiega podobnie jak przy metalach jest ścieranie. Zużycie przez ścieranie zachodzi nie tylko w obecności ścierniwa, lecz również przy tarciu żeliwa o tworzywo. Tworzywa stosowane na elementy ślizgowe maszyn należą do tzw. niskociernych, tj. takich, dla których współczynniki tarcia o metale w normalnych warunkach nie przekraczają wartości n = 0,02.