Korozja jest to stopniowe niszczenie tworzywa, rozpoczynające się na powierzchni i postępujące w głąb, wywołane chemicznym działaniem środowiska. Korozji ulegają nie tylko metale i ich stopy, ale także inne tworzywa, np. materiały ceramiczne. Większość metali i stopów konstrukcyjnych ma potencjał termodynamiczny, który w normalnych warunkach jest większy od minimalnego. Z tego względu metal ma tendencję do przechodzenia w stan jonowy, zawsze jeżeli prowadzi to do zmniejszenia potencjału termodynamicznego. Tylko metale szlachetne w środowisku o pH>0 nie zmieniają swego stanu oraz metale półszlachetne przy pH = 0. Na intensywność korozji ma wpływ wartość potencjału termodynamicznego, inna dla każdego metalu, opory dyfuzji przeciwdziałające przenikaniu substancji korodującej do wnętrza metalu oraz wartość energii aktywizacji początkującej proces niszczenia. Korozja może atakować powierzchnię metalu mniej więcej równomierną warstwą lub też w bardziej podatnych miejscach lokalnie, powodując głębokie wżery. Najbardziej jednak mszcząca jest korozja miedzykrystaliczna przenikająca głęboko do wnętrza metalu, lecz obejmująca jedynie granice ziarn. Temu typowi korozji ulegają szczególnie łatwo niektóre stopy aluminium, co prowadzi do osłabienia przekroju części i jej niespodziewanego zniszczenia.
